Bir Kafeste ki Kuş.
Öylesine Seviyorum ki Güzel Kuşumu,Hep Bizimle Olsa Ne Güzel.
Adı Cici.Kafeste Yaşıyor.Dışarı Çıktığında Hep Mutlu.Uçuyor,Etrafta Geziyor,Omuzlarımıza Geliyor,Bizleri Öpüyor,Eğleniyor.Maşallah Nazar Değmesin İnşallah.
Kısaca Ev İçinde'de Olsa Özgür Kalıyor.Her Kanat Çırpışında Daha'da Özgür Hissediyor Kendini.Zarar Gelmeyeceğini Bilsem Bırakmazmıyım Doğaya.Ona Yem Koymak,Su Vermek,Kafesini Temizlemek Ayrı Bir Güzellik.Yalnız Başına Yaşıyor Evinde.Arkadaşı Yok,Aynı Dili Konuşan Yok,Eşi Yok.Ama Gene'de Onu Sevdiğimizi Biliyor Ve Her Özgür Kaldığında Bizlere Yani Evdekilere,Ailesine Sevgisini Gösteriyor.Nasıl Sevmem ki Onu.Karşılık Beklemeden,Hayatı Bilmeden,Konuşmadan Bizleri Seviyor.Belki Neler Neler Söylüyorda Anlayamadığımız İçin Kızıyor Bizlere.Haksız mı ? Hayır.
Benim güzel kızım ( muhabbet kuşu ) malesef 11 yaşında babannesinin yanına uçtu.o kadar ağladım ki,sanırım Annemden sonra ağladığım en üzücü olaydı..